Żelazne zdrowie- niedobór żelaza

10 min czytania

admin

|

29.09.2023

Skutki niedoboru żelaza

Niedobór żelaza to jeden z najczęściej spotykanych niedoborów wśród składników mineralnych na świecie. W krajach rozwijających się dotyczy od 30 do 70% ludności, w Europie – około 10% u kobiet i 4% mężczyzn, z czego u kobiet w głównej mierze z powodu obfitych miesiączek oraz u kobiet i mężczyzn z powodu krwawień z przewodu pokarmowego [1]. Niedokrwistość jest stanem patologicznym w którym liczba czerwonych krwinek i hemoglobiny jest niewystarczająca aby prawidłowo dotlenić komórki [2 ]

Wyróżnia się kilka rodzaju niedokrwistości, między innymi: 

  • niedokrwistość z niedoboru żelaza, 
  • niedokrwistość z niedoboru witaminy B12 i  kwasu foliowego, 
  • niedokrwistość z  niedoboru kwasu foliowego, 
  • niedokrwistości hemolityczne, 
  • niedokrwistość aplastyczną,
  •  niedokrwistość w przebiegu chorób przewlekłych.

Żelazo spożywane w pokarmach występuje w dwóch postaciach: hemowej oraz niehemowej. Jest ono wchłaniane w dwunastnicy i początkowym odcinku jelita cienkiego. Wchłanianie wzrasta w trakcie posiłków zawierających fruktozę, witaminę C, B12, B6. Najlepiej przyswajalne jest żelazo hemowe, którego głównym rezerwuarem jest mięso, podroby i ryby. Jest ono wchłaniane w 20–25%, ale jego udział w puli żelaza pokarmowego to zaledwie 5–10%. Większa część żelaza w ogólnej puli żelaza pokarmowego to postać niehemowa, zawarta głównie w produktach roślinnych i żółtkach jaj, która wchłania się w 5%. W sytuacji, gdy podaż żelaza nie wystarcza do pokrycia zapotrzebowania, jego zasoby ulegają wyczerpaniu i pojawia się niedokrwistość [3].

Normy stężenia hemoglobiny są zależne od wieku i płci. U noworodków wynosi 18-22 g/dl, u 3-miesięcznego niemowlęcia 14-17 g/dl, u dorosłego mężczyzny 14-16 g/dl a u kobiet 12-14 g/dl. Anemią nazywamy stan, w którym hematokryt czyli całkowita objętość czerwonych krwinek lub stężenie hemoglobiny jest poniżej dolnej granicy. Niedokrwistość w zależności od stężenia hemoglobiny można określić jako łagodną, umiarkowaną lub ciężką. 

Stopień nasilenia niedokrwistości
Stopień 0 (norma)
Stopień I (łagodna)
Stopień II (umiarkowana)
Stopień III (ciężka)
Stopień IV
Stężenie hemoglobiny
≥ 11,0 g/dl w granicach normy
9,5-10,5 g/dl dolna granica normy
8,0 – 9,4 g/dl
6,5 – 7,9 g/dl
<6,5 g/dl
Tab. 1 Stopień nasilenia niedokrwistości
Źródło:

Czynniki wpływające na niedokrwistość:

  • uwarunkowania genetyczne, występowanie w rodzinie żółtaczki, kamicy pęcherzyka żółciowego, splenektomia (anemia hemolityczna),
  • wykonywany zawód, 
  • zażywane leki, 
  • narażenie na czynniki toksyczne,
  • spożywanie alkoholu,
  • częste infekcje,
  • u kobiet częstość cyklu miesięcznego, długość i obfitość menstruacji, 
  • obecność krwi w kale, krwiomocz,
  • schorzenia nerek, wątroby, tarczycy, choroby nowotworowe.
 

Charakterystyczne objawy niedokrwistości:

  • bladość powłok skórnych, zwłaszcza w obrębie śluzówek jamy ustnej i gardła, spojówek, warg i płytek paznokciowych,
  • wybroczyny i zasinienia (skaza krwotoczna – patologia szpiku kostnego lub niedobór czynników krzepnięcia),
  • wczesne siwienie włosów,
  • zapalenie błony śluzowej języka,
  • ból i zmiany w kącikach ust,
  • łamliwość i wklęsłość paznokci (niedobór żelaza),
  • przewlekłe owrzodzenia kończyn dolnych – niedokrwistość sierpowatokrwinkowa,
  • duszności i kołatanie serca,
  • przy nagłej i dużej anemii omdlenia i utraty przytomności,
  • osłabienie i utrata apetytu, 
  • bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, pogorszenie funkcji poznawczych
  • senność, zmęczenie, osłabienie siły mięśniowej,
  • zmiany w dnie oka,
  • zaburzenia libido i płodności, zaburzenia miesiączkowania i zmiany hormonalne,
  • u mężczyzn obniżenie poziomu testosteronu, wzrost stężenia hormonu luteinizującego, u kobiet i mężczyzn wzrost stężenia prolaktyny,
  • zmniejszenie masy mięśniowej
  • często dochodzi do hiperlipidemii, insulinooporności, hipopotasemii [4]

Parametry oceniające gospodarkę żelazową:

  1. Stężenie żelaza
  2. Stężenie transferyny (Tf – jedyne białko wiążące i transportujące żelazo we krwi), jest bardziej stabilne, nie wykazuje istotnej dobowej zmienności. Norma Tf to 200-400/dl (2-3,6 g/l)
  3. Wysycenie transferyny żelazem (TfS – transferrin saturation) wartości prawidłowe to 15-45.
  4. Całkowita zdolność wiązania żelaza (total iron-binding capacity – TIBC) – czyli całkowita ilość żelaza potrzebnego do całkowitego wysycenia transferyny. TIBC odzwierciedla stężenie Tf w surowicy. Norma dla kobiet wynosi 223-446  μg/dl (40-80 μmol/l), dla mężczyzn 251-391 μg/dl (45-70 μmol/l)
  5. Utajona zdolność wiązania żelaza (unsaturated iron-binding capacity – UIBC) – liczba wolnych miejsc transferyny zdolnych związać żelazo (różnica między TIBC i aktualnym stężeniem żelaza w surowicy), norma wynosi 27-60 μmol/l.
  6. Poziom rozpuszczalnego receptora dla transferyny (sTfR – soluble transferrin receptor – TfR) – jest to proteolitycznie odszczepiona część receptora dla Tf, odzwierciedlająca całkowitą ilość receptorów dla transferyny. Prawidłowe stężenie dla kobiet przed menopauzą to 1,9-4,4 mg/l, dla mężczyzn 2,2-5,0 mg/l.
  7. Stężenie ferrytyny (białko wiążące żelazo w  komórkach je gromadzących) – jej stężenie w surowicy odzwierciedla stan puli magazynowej żelaza). Jej norma dla kobiet wynosi 10-200 μg/l, dla mężczyzn 15-400 μg/l [5].
  8. W trakcie leczenia niedoborów żelaza wykorzystuje się różne sole żelaza: furman, siarczan, glukonian żelaza oraz chelaty. Aby zwiększyć biodostępność żelaza warto zastosować również kwas askorbinowy czy foliowy, zaś przyjmowanie preparatów żelaza na czczo lub 30-60 minut przed posiłkiem poprawia jego wchłanianie, natomiast inhibitory pompy protonowej działają hamująco na wchłanianie żelaza. Podobnie wpływa kawa, herbata i mleko oraz jego przetwory [6].

Niedobory żelaza u kobiet w ciąży i w czasie laktacji

Prawidłowa, zróżnicowana, zawierająca naturalne witaminy i minerały dieta może zapewniać zaopatrzenie w normalnych warunkach, ale wzrost zapotrzebowania podczas ciąży i laktacji może nie być w dostateczny sposób tą drogą pokrywany. Optymalna podaż makro, mikroelementów i witamin w okresie prekoncepcyjnym, podczas ciąży i w okresie laktacji pozytywnie wpływa na wewnątrzmaciczne wzrastanie płodu i zdrowie matki [7].

U kobiet ciężarnych podczas rutynowych badań układu czerwonokrwinkowego często stwierdza się niedokrwistość niedoborową, obserwuje się również tzw. fizjologiczną niedokrwistość związaną ze spadkiem hematokrytu. Anemia wynikająca z niedoboru żelaza może powodować obniżenie tolerancji na wysiłek fizyczny, uczucie zmęczenia, a u kobiet ciężarnych zwiększać ryzyko porodu przedwczesnego. Niedokrwistość matki podczas karmienia piersią a tym samym obniżenie zawartości żelaza w pokarmie może podnosić ryzyko wystąpienia niedokrwistości u dziecka a także ograniczenia rozwoju psychomotorycznego [8]. Dochodzi również do obniżenia odporności i zwiększonej podatności na zakażenia chorych, szczególnie ciężarnych, ze względu na udział żelaza w swoistych i nieswoistych procesach odpornościowych [9]. We wczesnej ciąży (I trymestr) niedotlenienie tkankowe, którego przyczyną jest niedokrwistość syderopeniczna, może prowadzić do nieprawidłowości w przebiegu organogenezy, które skutkują zwiększoną liczbą wad rozwojowych, poronień lub wczesnego obumarcia płodu [10].

Dzienna zawartość żelaza w diecie powinna u kobiet nieciężarnych wynosić co najmniej 18 mg, wzrastać do 26 -27 mg podczas ciąży oraz być na poziomie 20 mg w czasie laktacji. W leczeniu niedokrwistości preparatami doustnymi podkreśla się konieczność uzupełniania niedoboru żelaza niskimi jego dawkami przez dłuższy okres czasu, gdyż dystrybucja związana jest z zawartością białek nośnikowych, które są wspólne dla jonów metali przejściowych. Na prawidłowy metabolizm żelaza wpływa również obecność magnezu oraz witaminy B6. [11]

W badaniu Levy i wsp. w wieloczynnikowej analizie wykazano istotny związek anemii w ciąży z występowaniem szeregu patologii, takich jak: przedwczesne oddzielenie łożyska, łożysko przodujące, indukcja porodu, cięcie cesarskie w wywiadzie oraz niegłówkowe położenie płodu. Stwierdzono również wyższy odsetek porodów przedwczesnych (< 37. tygodnia ciąży), małej masy urodzeniowej (<2500g) oraz cięć cesarskich u ciężarnych z niedokrwistością w porównaniu z grupą kontrolną [12]. Steer i wsp. wykazali 7-krotnie zwiększone  ryzyko małej masy urodzeniowej noworodka oraz 5-krotny wzrost ryzyka porodu przedwczesnego w przypadku niższego niż 10,5 g/dl stężenia hemoglobiny u ciężarnych [13]. Wykazano także, że niedobór żelaza u ciężarnych stanowi czynnik ryzyka wystąpienia takich ciężkich powikłań, jak: stan przedrzucawkowy, wewnątrzmaciczne obumarcie płodu oraz wewnątrzmaciczne ograniczenie wzrastania płodu. [14]

Rekomendowana dawka to minimum 18 mg przed ciążą i 26-27 mg podczas ciąży, podczas laktacji dawka może być zredukowana do 20 mg.

Istnieją różne preparaty żelaza, których dostępność biologiczna jest zróżnicowana, często zależna od pH soku żołądkowego i diety.

Niedokrwistość z niedoboru żelaza stanowi współcześnie bardzo istotny problem w położnictwie. Szacuje się, że niedobór żelaza w okresie porodu dotyczy co najmniej 30–50% kobiet zamieszkujących obszary uprzemysłowione. [15]

Niedokrwistość z niedoboru żelaza, a także niedobór żelaza może być spowodowany dietą (wegetarianie, odchudzanie), zmniejszone wchłanianie żelaza (celiakia, nowotwory), chemioterapia.

Przyswajanie żelaza

Wchłanianie żelaza jest determinowane przez interakcje z innymi składnikami pokarmowymi.  Zmniejszenie wchłaniania żelaza obserwuje się w przypadku interakcji z kwasem fitynowym, polifenolami, białkiem roślinnym oraz niektórymi składnikami mineralnymi takimi jak wapń i cynk.

Ze względu na zaburzenia wchłaniania żelaza nie popijamy jego preparatów herbatą, naparami ziołowymi i kawą!

Wchłanianie żelaza utrudniają:
fityniany
szczawiany
taniny
fosforany
wapń
dieta wegetariańska
Wchłanianie żelaza ułatwiają:
witamina C
mięso
miedź
kobalt
mangan
niektóre aminokwasy
Tab. 1 Wchłanianie żelaza
Źródło: https://j-elita.org.pl/wp-content/uploads/2015/12/zelazo.pdf

Bibliografia:

  1. Orlicz- Szczęsna G, Żelazowska-Posiej J, Kucharska K. Niedokrwistość z niedoboru żelaza. Curr Probl Psychiatry 2011;12:590-4.
  2. Kowalski D.M. Darbepoetyna alfa (aranesp) — nowy czynnik stymulujący erytropoezę. Nowości Farmakoterapii 2005; 27: 6–7
  3. Gajewski P. Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2014: 1608–1611.
  4. Podolak-Dawidziak M., Dwilewicz-Trojaczek J. Kliniczne znaczenie niedokrwistości towarzyszącej chorobie nowotworowej. Onkologia w Praktyce Klinicznej 2005; 1: 211–216.
  5. Solnica B. Badania laboratoryjne. Laboratoryjne wskaźniki gospodarki żelazowej.Med Prakt 2011;76-7
  6. Kurpas D, Steciwko A. Niedokrwistości niedoborowe w praktyce lekarza rodzinnego. Terapia 2008;2:75-81.
  7. Shah PS, Ohlsson A. Effects of prenatal multi micronutrients supplementation on pregnancy outcomes a meta analysis. CMAJ. 2009, 180, 12-20
  8. Anandan C, Nurmatov U, Sheikh A. Omega-3 and 6 oils for primary prevention of allergic disease: systematic review and meta-analysis. Allergy. 2009, 64, 840-848. 
  9. Zhang Q., Ananth C.V., Li Z. i wsp. Maternal anaemia and preterm birth: a prospective cohort study. Int. J. Epidemiol. 2009; 38: 1380–1389.
  10. Lozoff B., Beard J., Connor J. i wsp. Long-lasting neural and behavioral effects of iron deficiency in infancy. Nutr. Rev. 2006; 64: S34–S43.
  11. Salvig JD, Lamont RF. Evidence regarding an effect of marine n-3 fatty acids on preterm birth: a systematic review and meta-analysis. Acta Obstet Gynecol Scand. 2011, 90, 825-838.
  12. Levy A., Fraser D., Katz M. i wsp. Maternal anemia during pregnancy is an independent risk factor for low birthweight and preterm delivery. Eur. J. Obstet. Gynecol. Reprod. Biol. 2005; 122: 182–186.
  13. Krafft A., Breymann C. Haemoglobinopathy in pregnancy: diagnosis and treatment. Curr. Med. Chem. 2004; 11 (21): 2903–2909.
  14. Singla P.N., Tyagi M., Kumar A. i wsp. Fetal growth in maternal anemia. J. Trop. Pediatr. 1997; 43: 89–92.
  15. Steer P., Alam M.A., Wadsworth J. i wsp. Relation between maternal haemoglobin concentration and birth weight in different ethnic groups. BMJ 1995; 310: 489–491.
  16. Pieszko M., Ciesielska-Piotrowicz J., Skotnicka M., Małgorzewicz S.: Zachowania zdrowotne kobiet ciężarnych z wyższym i średnim wykształceniem – badania wstępne. Pediatr. Med. Rodz. 2017; 13 (1): 94-102.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

TAGI:

Mogą Ci się spodobać

Udało się!

Dziękuję za zapisanie się do mojego newslettera! Spodziewaj się w nim najnowszych treści, materiałów edukacyjnych i inspiracji.

Dziękuję za wiadomość!

Otrzymałam Twoją wiadomość, zwykle odpowiadam w ciągu 2 dni roboczych. Odpowiedź przyjdzie do Ciebie na maila.